Τι είναι η βουβωνοκήλη;
Η βουβωνοκήλη είναι μια πρόπτωση του περιτοναίου λόγω αδυναμίας ή ύπαρξης χάσματος σε ένα σημείο του κοιλιακού τοιχώματος στην περιοχή της βουβωνικής χώρας (ευένδοτο σημείο). Σχηματίζεται ένας κηλικός σάκος που μπορεί να περιέχει τμήμα λιπώδους ιστού ή και εντέρου. Η βουβωνική χώρα αποτελεί ουσιαστικά την περιοχή μετάβασης από την κοιλιακή χώρα στον μηρό. Στην περιοχή του βουβωνικού πόρου στον άνδρα βρίσκεται ο σπερματικός πόρος και στη γυναίκα ο στρογγύλος σύνδεσμος της μήτρας.
Πώς να αναγνωρίσετε μια κήλη;
Χαρακτηριστική είναι η διόγκωση στην περιοχή της κήλης. Συχνά, οι πάσχοντες δεν βιώνουν πόνο, αλλά μάλλον μια ακαθόριστη αίσθηση πίεσης ή ελαφρά τάση. Ο πόνος όταν υπάρχει εμφανίζεται κατά την έγερση, την άσκηση, την ούρηση ή την παρατεταμένη καθιστή θέση. Μερικοί άνθρωποι βιώνουν μια αίσθηση ξένου σώματος στην περιοχή της βουβωνικής χώρας. Τα συμπτώματα επιδεινώνονται σε κάθε περίπτωση που υπάρχει αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης όπως με τον βήχα, το φτάρνισμα, την άρση βάρους ή την άσκηση πίεσης κατά τη διάρκεια της αφόδευσης και συνήθως βελτιώνονται με την ανάπαυση και την ύπτια θέση.
Στα παιδιά, μια βουβωνοκήλη δεν αναγνωρίζεται εύκολα λόγω των μη ειδικών συμπτωμάτων. Ωστόσο είναι δυνατόν να εμφανίζεται διόγκωση στην περιοχή της βουβωνικής χώρας και πάνω από το ηβικό οστούν.
Ποιες είναι οι αιτίες της βουβωνοκήλης;
Στα παιδιά, η αιτία μιας συγγενούς λοξής βουβωνοκήλης βρίσκεται στην μη πλήρη σύγκλειση του βουβωνικού πόρου. Κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης του άρρενος στον έβδομο μήνα της κύησης, οι όρχεις μεταναστεύουν από την περιτοναϊκή κοιλότητα στο όσχεο μέσω του βουβωνικού πόρου. Εάν στη συνέχεια δεν υπάρξει σύγκλειση του «περάσματος» τότε δημιουργείται κήλη. Όπως και στα πρόωρα μωρά και τα αγόρια με κρυψορχία το κανάλι συνήθως παραμένει ανοιχτό και υπάρχει αυξημένος κίνδυνος βουβωνοκήλης. Εάν στη συνέχεια διευρυνθεί το άνοιγμα για διάφορους λόγους τότε μπορεί να αναπτυχθεί μια επίκτητη λοξή βουβωνοκήλη.
Οι επίκτητες ευθείες βουβωνοκήλες προκαλούνται συνήθως από την ηλικιακή αδυναμία των κοιλιακών μυών στην περιοχή της βουβωνικής χώρας. Υπό ορισμένες συνθήκες μπορούν επίσης να αναπτυχθούν τυχαία κατά το βήχα ή το φτάρνισμα. Ενοχοποιούνται και οι ασθένειες που σχετίζονται με αδυναμία ιστών όπως οι κιρσοί, ο σακχαρώδης διαβήτης και το άσθμα. Η αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση όπως στην υπερτροφία προστάτη, την εγκυμοσύνη, την παχυσαρκία ή τον επίμονο βήχα, μπορεί επίσης να προκαλέσει την βουβωνοκήλη.
Λόγω της ανατομικής δομής της γυναικείας βουβωνικής περιοχής, οι βουβωνοκήλες είναι λιγότερο συχνές στις γυναίκες.
Πώς αντιμετωπίζεται η κήλη;
Στις περισσότερες περιπτώσεις οι βουβωνοκήλες αντιμετωπίζονται χειρουργικά και ως εκ τούτου αντιπροσωπεύουν μία από τις πιο κοινές επεμβάσεις. Οι κήλες που εμφανίζουν πόνο και άλλα συμπτώματα πρέπει πάντα να χειρουργούνται. Οι βουβωνοκήλες στις γυναίκες αποτελούν επίσης ένδειξη χειρουργικής επέμβασης. Ωστόσο, μια ασυμπτωματική μη επιδεινούμενη βουβωνοκήλη στον άνδρα δεν απαιτεί άμεση χειρουργική επέμβαση και μπορεί να τεθεί αρχικά υπό παρακολούθηση.
Εάν τμήμα εντέρου έχει εγκλωβιστεί στον κηλικό σάκο, η παροχή αίματος στο αντίστοιχο τμήμα του εντέρου μπορεί να διαταραχθεί και ο ιστός μπορεί να ισχαιμίσει. Σε αυτήν την επείγουσα κατάσταση πρέπει να γίνει άμεσα προσπάθεια ανάταξης της κήλης και προώθησης του περιεχομένου της στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Εάν δεν είναι δυνατή η ανάταξη, η χειρουργική επέμβαση πρέπει να εκτελεστεί αμέσως.
Ποιες είναι οι υπάρχουσες διαδικασίες και πώς λειτουργούν;
Υπάρχει η δυνατότητα επιλογής ανάμεσα στην λαπαροσκοπική χειρουργική και την ανοιχτή προσπέλαση. Η επιλογή της χειρουργικής τεχνικής εξαρτάται κυρίως από την ικανότητα του ασθενούς να δεχθεί γενική αναισθησία, την ηλικία του, καθώς και από τη θέση, το μέγεθος και τον τύπο της βουβωνοκήλης. Σε όλες τις χειρουργικές επεμβάσεις τοποθετείται πλέγμα για την ενίσχυση των κοιλιακών τοιχωμάτων και την αποφυγή υποτροπής.
Ανοιχτή αποκατάσταση
Η πιο διαδεδομένη τεχνική ανοιχτής χειρουργικής είναι η μέθοδος του Λιχτενστάιν. Εκτελείται με τομή στην βουβωνική περιοχή, επανατοποθετείται το περιεχόμενο της κήλης στην φυσιολογική ανατομική του θέση και στη συνέχεια τοποθετείται πλέγμα για την ενίσχυση των ιστών. Αυτή η διαδικασία είναι ιδιαίτερα κατάλληλη για ηλικιωμένους ασθενείς με πιθανή ατροφία του συνδετικού ιστού και μεγαλύτερες κήλες. Αυτή η τεχνική μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία.
Λαπαροσκοπική αποκατάσταση
Εκτός από την ανοιχτή χειρουργική επέμβαση, υπάρχει επίσης η λαπαροσκοπική χειρουργική, κατά την οποία απαιτούνται μόνο τρεις μικρές τομές για την εισαγωγή των οργάνων. Αυτός είναι ο λόγος που καλείται επίσης ελάχιστα επεμβατική χειρουργική. Απαιτείται γενική αναισθησία. Υπάρχουν δύο τεχνικές λαπαροσκοπικής αποκατάστασης η TEP και η TAPP. Και στις δύο μετά την ανάταξη της κήλης τοποθετείται και καθηλώνεται ένα πλέγμα ανάμεσα στο περιτόναιο και τους μύες.
Απόλυτη ένδειξη για την επιλογή της λαπαροσκοπικής αποκατάστασης είναι η υποτροπή της βουβωνοκήλης και η αμφοτερόπλευρη βουβωνοκήλη. Έχει χαμηλό κίνδυνο υποτροπής, ελάχιστο έως ανύπαρκτο μετεγχειρητικό πόνο και ο ασθενής επιστρέφει πολύ γρήγορα στις δραστηριότητες του.
Τι πρέπει να λάβετε υπόψη μετά από εγχείρηση κήλης;
Η συμπεριφορά μετά από χειρουργική επέμβαση εξαρτάται από τη χειρουργική τεχνική καθώς και από τη φυσική κατάσταση του ασθενούς. Μετά από ανοιχτή χειρουργική επέμβαση ο ασθενής δεν πρέπει να ασκείται ή να σηκώνει βαριά αντικείμενα για περίοδο ενός έως δύο μηνών. Στη λαπαροσκοπική διαδικασία η περίοδος ανάπαυσης είναι πολύ μικρότερη, οπότε ο ασθενής μπορεί συνήθως να συνεχίσει τις κανονικές καθημερινές δραστηριότητες μετά από 7-10 ημέρες.